Ο ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ ΓΥΡΙΣΕ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΖΩΗΣ ΑΡΚΕΤΩΝ ΔΡΑΜΙΝΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ

..ΤΑΞΙΔΕΥΕ τακτικά για να δει το γιο του Δημήτρη, που σπούδαζε μηχανολόγος – ηλεκτρολόγος στο Κίεβο, ο Νίκος Παπουτσής, ώσπου γνωρίστηκε μ’ ένα Λευκορώσο, καθηγητή του στο Πανεπιστήμιο, τον Αλεξέι.

    Δημήτρης (αριστερά) και Νίκος Παπουτσής. Μολονότι η καλλιέργεια του blueberry είναι μόλις 40 στρέμματα, έχει ιδρυθεί και συνεταιρισμός

  Ο Λευκορώσος καθηγητής είχε ως χόμπι τη συλλογή φρούτων απ’ όλον τον κόσμο. Κουβέντα στην κουβέντα, τον έβαλε να δοκιμάσει λικέρ blueberry. Ηταν από τις στιγμές που μπορούν ν’ αλλάξουν την πορεία ζωής ενός ανθρώπου. Το blueberry μπήκε στην καρδιά του Νίκου Παπουτσή κι έμελλε να γίνει αφορμή για να γυρίσουν σελίδα ζωής πρώτα η οικογένειά του, έπειτα άλλοι Δραμινοί παραγωγοί κι αργότερα να γίνουν «φαν» και καταναλωτές.

Επειτα από πολλές περιπέτειες και προσωπικό αγώνα του Νίκου Παπουτσή, που έως τότε ασχολούνταν αποκλειστικά ως εργολάβος ηλεκτρολόγος, με συσκευές ψύξης – θέρμανσης και ασανσέρ, τα φυτά blueberry έφτασαν στην Ελλάδα. Με τη συνδρομή και του καθηγητή Αλεξέι, δημιουργήθηκε ένας ιδιωτικός πειραματικός αγρός το Μάρτη του 2002. Οπως διαπιστώθηκε, το κλίμα της Δράμας, που έχει χαμηλές θερμοκρασίες το χειμώνα κάτω του μηδενός και 8 – 9 μήνες βελτιωμένες καιρικές συνθήκες, ευνοούσε την καλλιέργειά του. Το blueberry (μύρτιλο) υποφέρει από τη χαλαζόπτωση, ενώ τώρα αναζητείται τρόπος να επιδοτηθούν η καλλιέργειά του και η ασφαλιστική προστασία με αντιχαλαζικά δίχτυα.

Τα τελευταία δέκα χρόνια, για τον 57χρονο Δραμινό εργολάβο-ηλεκτρολόγο Νίκο Παπουτσή, με παιδιά κι εγγόνια, ο ξαφνικός έρωτας για το blueberry εξελίχθηκε σε πάθος. Αντί να ασχολείται μόνο με το τεχνικό του γραφείο, όλο και ξεκλέβει χρόνο για να αφοσιωθεί στο φυτό, που τον εκπλήσσει διαρκώς, με τις φαρμακευτικές του ιδιότητες. Κι όχι μόνο αυτό, τη δική του δημιουργική τρέλα με το blueberry κατόρθωσε να την περάσει και σ’ όλη την οικογένειά του, που κινείται στους ρυθμούς του φυτού. Μολονότι η καλλιέργειά του είναι περιορισμένη -μόλις 40 στρέμματα- έχει ιδρυθεί και συνεταιρισμός στη Δράμα για την παραγωγή του.

Η οικογένεια Παπουτσή δεν ενδιαφέρεται μόνο για την παραγωγή του προϊόντος, αλλά θεωρεί πως μέλλον δεν υπάρχει χωρίς μεταποίηση. Ετσι, εκμεταλλεύεται τον καρπό, κάνοντας χυμούς, μαρμελάδες πάστα, αλλά και τα φύλλα του φυτού, που φτάνει στην ωρίμανσή του κατά τον 6ο-7ο χρόνο, ενώ ήδη από τον 3ο αρχίζει και βγάζει παραγωγή. Η στρεμματική απόδοση κυμαίνεται από 800 έως 1.500 κιλά. Θεωρείται ακριβή καλλιέργεια, απαιτητική στο χωράφι και θέλει προσπάθεια για τα ζιζάνια και το ξεβοτάνισμα, ενώ το τελικό προϊόν πωλείται κατά κύριο λόγο σε βιολογικά καταστήματα.

Ο όγκος παραγωγής τους κυμαίνεται περίπου 6 – 7 τόνους το χρόνο, αλλά το ενδιαφέρον είναι έντονο κι από παραγωγούς κι από καταναλωτές, που περιμένουν τη νέα σοδειά. Οπως λέει ο Νίκος Παπουτσής, ο θάμνος αυτός έχει θεραπευτικές ιδιότητες για το κυκλοφορικό, τις ουρολοιμώξεις και το σακχαρώδη διαβήτη, ενώ ήδη γίνονται μελέτες για τις θεραπευτικές του ιδιότητες κι από τη Φαρμακευτική Αθηνών κι από τη Φαρμακευτική Πατρών, ανοίγοντας το δρόμο για να δημιουργηθεί χάπι blueberry και να κυκλοφορήσει στην αγορά.

πηγή :