Για άλλη μια φορά η επιστοφή στην Ύπαιθρο απο τις Μεγαλουπόλεις στην Ελλάδα είναι δημοφιλές θέμα για τα μεγάλα ξένα ειδησεογραφικά τηλεοπτικά κανάλια, όπως το συγκεκριμένο ρεπορτάζ του BBC .

    Ο Αριστοτέλης Λουκάς δεν μοιάζει και τόσο πολύ με αγρότη, αλλά αυτό δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία.
         Εργάζεται ως αγρότης, και ακόμα και ντύνεται σαν αγρότης – αλλά  οι φόρμες και το καπέλο δεν ταιριάζουν και τόσο εφαροστά. Όταν τον συναντάμε, σε έναν λόφο βόρεια της Θεσσαλονίκης, ο κ. Λουκάς είναι πρόθυμος να μας δείξει την νέα του σοδειά του από κολοκύθια.       Όπως σκάβει και συγκεντρώνει τα κολοκυθάκια , μας λέει την ιστορία του.
      «Εργάστηκα ως αντιπρόσωπος πωλήσεων για πολλά χρόνια», εξηγεί.
«Τόσες πολλές ώρες στο γραφείο, τόσες ώρες στο αυτοκίνητό μου. Πολλές ώρες χαμένες από τη ζωή μου.»
         Αλλά εκείνες οι ώρες, όλα εκείνα τα χρόνια της εργασίας δεν τελειώνουν με τη συνταξιοδότηση και με μια καλή σύνταξη.
    Ο Αριστοτέλης Λουκάς, περίπου 40άρης σήμερα , όπως και τόσοι άλλοι στην Ελλάδα σήμερα, ίσως το 25% του πληθυσμού, βρέθηκε άνεργος, και αδυνατούσε να βρει νέα εργασία, και είχε από πίσω του και μια οικογένεια για να στηρίξει.
       Αλλά μετά  στον κ. Λουκά ήρθε  μια ιδέα.
Είχα πάντα την απορία πώς θα ήταν να είναι κάποιος αγρότης», λέει.
«Ότι και συμβαίνει με την οικονομική κρίση, ο ουρανός θα είναι ακόμα μπλε.»

«Σοκαρισμένος»

    Χαμογελάει αλλά παρά τον αρχικό ενθουσιασμό του, ο Αριστοτέλης Λουκάς δεν περιπλανηθείτε απλά τυχαία σε έναν τομέα, αρχίζοντας το σκάψιμο.
     Έχει προηγουμένος εγγραφεί στην «Αμερικανική Γεωργική Σχολή» στη Θεσσαλονίκη, που ονομάζεται έτσι επειδή ιδρύθηκε από έναν ιεραπόστολο από τις ΗΠΑ στις αρχές του 20ου αιώνα – και αποδείχθηκε ότι ο Λουκάς δεν ήταν ο μοναδικός με την φιλοδοξία να γίνει αγρότης.
         Αιτήσεις για το σχολείο – φάρμα που διευθύνεται από τον Δρ Κανέλλη έχουν τριπλασιαστεί κατά το παρελθόν έτος
         Πολλοί από αυτούς εμφανίζονται να έχουν καλή βαθμούς, ακόμα και MBAs, αλλά ακόμα δεν μπορούν να βρουν μια δουλειά στην Ελλάδα του σήμερα.
    «Σοκαρίστηκα», λέει ο Δρ Κανέλλης. «Ήθελαν να ξέρουν πώς μπορούν να χρησιμοποιήσουν ένα κομμάτι της γης που ανήκει στον παππού τους σε ένα χωριό.
  «Προσπαθούσαν να βρουν μια εναλλακτική λύση.»
     Άλλοι που σπουδάζουν στο σχολείο-αγρόκτημα διαθέτουν θέσεις εργασίας, αλλά μαθαίνουν πώς να καλλιεργούν ως εναλλακτικό σχέδιο εργασίας.
     Αυτοί είναι άνθρωποι σαν την Αστερία Χατζηαργυρίου, η οποία εργάζεται σε κάποια ελληνική κατασκευαστική εταιρεία.
     «Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με κάποια προβλήματα φέτος, και δεν είμαι σίγουρη ότι θα έχει δουλειά το επόμενο έτος. Έτσι η καλλιέργεια λαχανικών είναι μια δυνατότητα για μένα», λέει.

       Παρά τις πολλές ώρες εργασίας στην πόλη, φεύγει έξω κάθε Σαββατοκύριακο, και μερικές φορές και μέσα στην εβδομάδα μετά την δουλειά της.
    «Είχαμε τη βροχή, είχαμε λάσπη, είχαμε κρύο.
«Θα πρέπει να μελετήσουν και να διαβάζουν βιβλία και να είμαστε συνεχώς στο αγρόκτημα μας – γι ‘αυτό είναι δύσκολο.»
     Ο Βαγγέλης Βέργος ξέρει τα πάντα για τη δυσκολία της καλλιέργειας.
       Έχει εργαστεί στη βιομηχανία για δεκαετίες, και διδάσκει και την Αμερικανική Γεωργική Σχολή, επίσης για μεγάλο χρονικό διάστημα . Θαυμάζει σαφώς το σύστημα μάθηση μιάς στάσης από την θεωρία στην πράξη στην αγροτική ζωή, και είναι προτιμότερο να καλλιεργεί κάποιος την γη, αντί την ένταξη στην ουρά του ΟΑΕΔ.
       Μας λέει με υπερηφάνεια πως την περασμένη εβδομάδα, μερικοί από τους πρώην μαθητές πραγματοποιούν την πρώτη τους σοδειά τους από πχ κολοκυθάκια και αγγουράκια.

«Απελπισμένοι άνθρωποι»

      Αβεβαιότητα όπως η  εργασιακή ανασφάλεια είναι οι λόγοι που ωθούν την Αστερία Χατζηαργυρίου να ασχοληθεί με την γεωργία.
Αλλά ο κ. Βέργος ανησυχεί επίσης για τους επίδοξους αγρότες που έχει πρόσφατα διδάξει.
      «Περιμένω περίπου 1% από αυτούς να το κάνουν,» προειδοποιεί.
«Πρέπει να έχουν κάποιο εισόδημα, και αυτό είναι ένα πρόβλημα αυτή τη στιγμή.
  «Αρχίζουν χωρίς κεφάλαιο – αυτοί είναι απελπισμένοι άνθρωποι.»
   Και ανησυχίες του δεν είναι μόνο για οικονομικούς λόγους : «Οι γυναίκες τους ή οι ίδιοι έχουν συνηθίσει ένα εντελώς διαφορετικό τρόπο ζωής – όπου συνηθίζουν τα απογεύματα να πίνουν καφέ στις καφετέριες.
    «Το να είσαι αγρότης, θα πρέπει να εργαστείς 365 ημέρες το έτος.»
«Ακόμη και κατά την διάρκεια της νύχτας, θα πρέπει να αλλάξετε τη ζωή σας εντελώς.»
        Είναι ένα σημείο που θα τεθεί και στον Αριστοτέλη Λουκά, ο οποίος ασχολείται με τις καλλιέργειες, τις οποίες τοποθετεί σε σάκους ελπίζοντας ότι θα τις πουλήσει. Βεβαίως, γνωρίζει τις αλλαγές που απαιτούνται στην ζωή του γι ‘ να γίνει αγρότης
       Γελάει και μας λέει πως παλιά ήταν και αθλητής, αλλά στη συνέχεια με τον χρόνο λόγω ηλικίας σταμάτησε τον αθλητισμό «. Τώρα στα σαράντα μου, ξανά-δουλεύω το σώμα μου λόγω των αγροτικών εργασιών»
        Γελάει και πάλι λίγο νευρικά αλλά με κέφι και αισιοδοξία, καθώς και κάποια ανησυχία.
       «Όταν κοιτάζω πίσω τη ζωή μου στο γραφείο, νομίζω αυτό το παρελθόν έχει τελειώσει οριστικά, τώρα έχω καλύτερα πράγματα να κάνω, λέει.»
   «Τουλάχιστον δεν έχω σκέψεις στο μυαλό μου σχετικά με τις τράπεζες, για τα χρέη. Είμαι εντάξει με την οικογένειά μου, και ναι, είμαι ευτυχισμένος.»

              διαβάστε όλο το Ρεπορτάζ στο BBC :