Χιλιάδες τόνοι εισαγόμενων ψαριών διακινούνται στην αγορά της χώρας μας, χωρίς να μπορούν οι αρμόδιες υπηρεσίες να κάνουν όλους εκείνους τους ελέγχους που χρειάζονται για να μπορούν οι καταναλωτές να ξέρουν ότι το ψάρι που αγοράζουν είναι πράγματι ντόπιο και όχι ελληνοποιημένο και κυρίως ότι είναι φρέσκο και όχι μπαγιάτικο.

        Τέτοιες πληροφορίες δίνει στην εφημερίδα  «Νέα Κρήτη»  ο γνωστός ιχθυολόγος και στέλεχος της Διοικούσας Επιτροπής του Παραρτήματος Κρήτης του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος Γιώργος Τίγκιλης, που παράλληλα καλεί την κυβέρνηση να κατανοήσει ότι τόσο η αλιεία όσο και η γεωργία αποτελούν τον πρωτογενή τομέα της εθνικής μας οικονομίας, που μπορεί να λειτουργήσει περισσότερο από τους άλλους τομείς, ως σανίδα σωτηρίας για να μπορέσει η Ελλάδα να σταθεί κάποτε στα πόδια της!
          «Δηλαδή, λέμε από τη μια ότι έχουμε μείωση της παραγωγής, αλλά δε μειώνεται απαραίτητα από την άλλη και η ποσότητα των ψαριών που διακινούνται, γιατί έχουμε πολλές εισαγωγές», τονίζει στην εφημερίδα μας ο κ. Τίγκιλης. «Αυτό το θέμα πρέπει να το δούμε. Κι ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει βγάλει μια πολύ μεγάλη γκάμα οδηγιών για τις εισαγωγές των ψαριών, δυστυχώς στην Ελλάδα αυτές οι οδηγίες ουσιαστικά δεν εφαρμόζονται. Και δεν εφαρμόζονται γιατί δεν υπάρχουν οι δομές. Υπάρχουν οι ιχθυαγορές ή υπάρχουν ελάχιστες ιχθυόσκαλες. Σε όλη την Ελλάδα υπάρχουν μόνο 11 ιχθυόσκαλες και στην Κρήτη έχουμε μόνο στα Χανιά. Κι εγώ δεν επιμένω ότι πρέπει να γίνουν παντού ιχθυόσκαλες, αλλά οι ιχθυαγορές σε μεγάλες πόλεις είναι άκρως αναγκαίες, που διασφαλίζουν τον έλεγχο των προϊόντων που διακινούνται στους καταναλωτές και κυρίως, πλέον, των εισαγόμενων. Κι έτσι προστατεύουμε τον καταναλωτή σε μεγάλο βαθμό». Ο κ. Τίγκιλης επισημαίνει ότι μέσα από τις ιχθυόσκαλες γίνεται ένας στοιχειώδης έλεγχος της ποιότητας και τις ποσότητας των αλιευμάτων, εκτός βέβαια και από το θέμα της ταυτότητας με την οποία διακινούνται. Αναφερόμενος στην υφιστάμενη κατάσταση και στο βαθμό που γίνονται έλεγχοι στα διακινούμενα αλιεύματα, ο ιχθυολόγος και μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του Παραρτήματος Κρήτης του ΓΕΩΤΕΕ μας λέει: «Οι έλεγχοι είναι οι στοιχειώδεις και αυτό μπορεί να σας το επιβεβαιώσουν και οι αρμόδιες κτηνιατρικές υπηρεσίες. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι έχουν αποδιοργανωθεί σοβαρά οι αρμόδιες υπηρεσίες. Αλλά δεν μπορούμε να συνεχίσουμε με αυτόν τον τρόπο».

Οι «ελληνοποιήσεις»

       «Επειδή πλέον οι παγκόσμιες μεταφορές ψαριών έχουν αναπτυχθεί, έρχονται τα περισσότερα ψάρια νωπά στη χώρα μας. Παλιότερα, μόνο κατεψυγμένα μπορούσαν να μεταφερθούν. Σήμερα έρχονται σε πολύ λίγες ώρες προϊόντα από την Αραβία, την Αφρική κ.λπ.», λέει ο κ. Τίγκιλης.
     Ο ιχθυολόγος Γιώργος Τίγκιλης κάνει λόγο για ένα φαινόμενο που υπάρχει και στη χώρα μας, όχι μόνο στα γεωργικά προϊόντα αλλά και στα προϊόντα της θάλασσας. «Υπάρχουν στοιχειώδεις διατάξεις που λένε πόσο πρέπει να είναι σημασμένα αυτά τα προϊόντα στον πάγκο και δυστυχώς εφαρμόζονται σήμερα μόνο ένα 10 με 20% αυτών των διατάξεων». Όσο για το θέμα του βαθμού ελληνοποιήσεων στα ψάρια, ο ίδιος μας κάλεσε να απευθυνθούμε στις αρμόδιες κτηνιατρικές υπηρεσίες.
        Πώς μπορεί να προστατεύεται ο καταναλωτής; Η απάντηση του κ. Τίγκιλη είναι σαφής: «Καταρχήν θα πρέπει να επιβάλλεται διά ροπάλου – κάτι που έπρεπε να γίνεται από τις συναρμόδιες υπηρεσίες Κτηνιατρική, Εμπορίου και Αλιείας – η ανάρτηση καταλόγων με το τι υποχρεωτικά θα πρέπει να ισχύει. Οπότε αν αναρτηθούν υποχρεωτικά αυτά, δε θα μπορούν και οι έμποροι να ξεφεύγουν στο θέμα σήμανσης των ψαριών. Δε θα επαφίεται απλά στο φιλότιμό τους να γράφουν με μεγάλα γράμματα από πού είναι και όχι με κάτι μουντζούρες που δε ξεχωρίζεις αν λέει «ψάρι εγχώριο» ή «Σενεγάλης»… Όπως και η φρεσκότητα είναι υποχρεωτικό να σημαίνεται, αλλά η σήμανση αυτή δεν εφαρμόζεται»…

Μπαγιάτικα… «φρέσκα»;

      Ο κ. Τίγκιλης εξηγεί παρακάτω ότι τα προϊόντα της θάλασσας χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: Ε (το εξαιρετικό, δηλαδή το πολύ φρέσκο που σπανίζει). Το Α και το Β. Και συνήθως τα προϊόντα που διακινούνται στις δικές μας αγορές, όπως λέει ο ίδιος, είναι της κατηγορίας Β. «Αλλά βλέπουμε τα προϊόντα να είναι ανακατεμένα από άποψη ποιότητας. Δηλαδή, αν κάποιος ψωνίσει σήμερα και δεν έχει χρήματα να πάρει ένα ακριβό ψάρι και παίρνει το μπαγιάτικο, να ξέρει ότι το παίρνει και να το πληρώνει και φτηνά. Δεν πρέπει να πληρώνει σήμερα κάποιος το μπαγιάτικο ψάρι. Κι όμως, αυτό συμβαίνει πάρα πολύ συχνά. Και αυτό που συμβαίνει συχνότερα είναι ότι είναι ανακατεμένο το φρέσκο με το μπαγιάτικο. Και αυτό είναι συνήθως στα μικρά ψάρια, γιατί δεν μπορείς να διαλέξεις τα μικρά ψάρια ένα-ένα και να διαλέγεις ποιο είναι το φρέσκο και ποιο είναι το μπαγιάτικο. Όταν σου βάζει δηλαδή κάποιος ένα κιλό κουτσομούρα ή ένα κιλό γόπα, μπορεί το 1/3 από αυτές να είναι μπαγιάτικες».

Αρμόδιοι οι Δήμοι
Καταστροφική πολιτική

    Ο κατακερματισμός των δομών της αλιείας ήταν ένα από τα καταστροφικά αποτελέσματα του «Καλλικράτη», σύμφωνα με τον ιχθυολόγο Γιώργο Τίγκιλη, που τονίζει: «Παλιότερα η Αλιεία ανήκε στο υπουργείο Γεωργίας. Κάποια στιγμή ένα μεγάλο μέρος της ενετάχθη στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, χωρίς όμως να λυθούν πρώτα τα προβλήματά της. Και ήρθε τώρα ο «Καλλικράτης» να κατακερματίσει και τις υπηρεσίες και τις αρμοδιότητες. Δηλαδή τώρα μεταφέρονται οι αρμοδιότητες και στους δήμους. Δηλαδή, αντί να προχωράμε στην ενοποίηση ενός κλάδου που είναι μικρός συγκριτικά σε δομές και σε προσωπικό, τον κομματιάζουμε περισσότερο χωρίς να του προσθέτουμε κόσμο. Δηλαδή, αφού είναι δεδομένο ότι το Δημόσιο δεν πρόκειται να κάνει προσλήψεις, θα πρέπει να αξιοποιήσει αυτό το λίγο προσωπικό που θα του μείνει τελικά και συνέχεια, για να μπορεί να είναι πιο αποτελεσματικό. Κι εμείς κάνουμε το αντίθετο».

πηγή :