Το Καφενείο της Επιστήμης στην Αθήνα, σε μια πολύ αξιόλογη προσπάθεια του Ίδρύματος Ευγενίδου, του Γαλλικού Ινστιτούτου και του Βρετανικού Συμβουλίου, παρουσίασαν στις 23-3-2011, στο Ευγενίδειο (Συγγρού 387, Αθήνα), την Δρ Γιολάντα Τότσιου στην προσέγγιση «Η ντελικάτη σχέση των παραδοσιακών τροφίμων με την επιστήμη και την τεχνολογία: Μύθοι και αλήθειες».

    Το φαγητό δεν είναι απλά μια τροφοδοσία με χρήσιμες πρωτεΐνες, υδατάνθρακες κλπ, αλλά είναι μια «μέθεξις» μια διαδικασία κοινωνική, και τα παραδοσιακά τρόφιμα θα έπρεπε να νοούνται ως τέτοια όταν προσφέρονται στον «ΤΟΠΟ» όπου παράγονται.

     Δεν είναι απλά γεύση, αλλά πολιτισμός της συγκεκριμένης περιοχής και κοινωνίας.

     Άλλωστε το βασικό πρόβλημα των «τροφοχιλιομέτρων» παραμένει. Και η απόσταση είναι ευθέως ανάλογη της διαδικασίας επεξεργασίας και των συντηρητικών, τα οποία διαφοροποιούν σημαντικά, το όποιο παραδοσιακό προϊόν και το κάνουν να χάνει τα βασικά του χαρακτηριστικά.

        Η αλαζονεία των επιστημόνων ότι όλα μπορούν να τα κάνουν επιτυχώς, διαψεύδεται συνεχώς, και με όλο ποιο δραματικό τρόπο από τις συχνές γνωστές διατροφικές κρίσεις (διοξίνες, σαλμονέλα, τρελές αγελάδες κλπ), ενώ δεν πρέπει να αποσιωπώνται και οι μη γνωστές, όπως πιθανόν να είναι τα γενετικώς τροποποιημένα, τα κλωνοποιημένα κλπ. Μία επιδημιολογική έρευνα θέλει περίπου 30 χρόνια, λένε, για να δώσεις σαφείς ενδείξεις. Και εμείς έχουμε μόλις μια δεκαετία με τα μεταλλαγμένα και τα κλωνοποιημένα. Η υγεία και η ασφάλειά μας φαίνεται να έχει εναποτεθεί στα χέρια των πολυεθνικών επιχειρήσεων και της τηλεόρασης

       Για μια ακόμη φορά φαίνεται ότι η έλλειψη οχύρωσης της κοινωνίας με σαφή ορολογία, αφήνει «επιτήδειους» κερδοσκόπους, είς βάρος της ταυτότητας μιας περιοχής και ίσως και της υγείας μας, να χρησιμοποιούν ανεξέλεγκτα όρους όπως: αγνό, παραδοσιακό, ντόπιο, χωριάτικο, τοπικό, γνήσιο, πατροπαράδοτο, αυθεντικό, σπιτικό κλπ ή ακόμα και το «λιαστό» ντοματάκι, που μόνο λιαστό δεν είναι αφού αφυγραίνεται σε φούρνους ή ακόμα κι με γεωθερμία.

διαβάστε όλο το